‘Bay Pipo’ lakaplı MİT vazifelisi Hiram Abas’ın Uğur Dündar’a atış eğitimi verdiği imajları gündem oldu Ataşehir Escort Gazeteci Soner Yalçın ve Doğan Yurdakul ‘Bay Pipo’ üzerine yazdıkları kitapta Abas hakkında CIA’yı kastederek Maceracı kişiliğine uygun istihbarat örgütü arzulamıştı sözünü kullanmıştı
Gazeteci yazar Doğan Yurdakul ile Soner Yalçın’ın Şerifali Escort birinci baskısını 1999 yılında yapan Bay Pipo Bir MİT görevlisinin sıradışı yaşamı kitabında istihbaratçı Hiram Abas’ın hayatını anlatmış CIA ve MOSSAD üzere memleketler arası örgütlerle bağını işlemişti
ODA TV’nin derlediği habere nazaran, Uğur Dündar’a atış talimi yaptırdığı imajların akabinde gündem olan ‘Bay Pipo’ lakaplı MİT vazifelisi Hiram Abas hakkında, kitapta şu sözler yer almıştı:
“Elinizde tuttuğunuz bu kitap, Türkiye’nin son elli yıllık tarihinin bir kısmını tabir yerindeyse ‘büyüteç altına almaya’ çalışmaktadır.
‘Reis’ kitabında (*1), devletin kullandığı bir tetikçinin hayat hikayesini anlatırken, bir yandan da ona ve onun gibilere muhtaçlık gösteren tarihî ortamı ortaya koymaya çalışmıştık. (*1) Soner Yalçın/Doğan Yurdakul. Reis. Gladio’nun TM Tetikçisi, Su Yayınları, ekim 1999.
Şimdi de, birebir olayların başrollerinde yer almış bir istihbaratçının yaşamöyküsüyle bir adım daha ilerliyoruz ve biraz daha merkeze, perde gerisindeki şahıslara ve olaylara ulaşmaya çalışıyoruz. Bu manada Bay Pipoya, Reis’in bir devamı yahut ikinci kısmı de denebilir.
Ulusal Kurtuluş Savaşı’ndaki istihbarat çalışmaları, ülkeyi zapt etmek isteyen emperyalist düşmanlardan ve onlara teslim olmuş olan padişah etrafından bilgi toplamak temelinde kurulmuştu. Ulusaldı ve ekseriyetle dış istihbarata yönelikti. Bu sayede halkın hem hürmetini hem de fiilî takviyesini yanına almıştı.
Ama 1950’li yıllara yaklaşıldığında Türk istihbaratçılığı bu niteliklerinden uzaklaşmaya başladı.
Bir yandan “yabancı bilinmeyen servislerle işbirliği” ismi altında ulusal kimliğinden uzaklaştı. Öte yandan tek partili devrin son yıllarından itibaren her iktidarın kendi “özel istihbarat örgütü” haline getirilmeye çalışıldı
Siyasî iktidarlar istihbarat Teşkilatı’nı hem parti dışındaki hem de parti içindeki muhaliflerinden bilgi
almak için kullanmaya çalıştılar. 1960’lı yıllardan sonraki iktidarlar ise bunlara bir de “Silahlı Kuvvetler
içinden istihbarat” toplama misyonunu eklediler. Bütün bu nedenlerle Türk İstihbarat Teşkilatı, hem yasaları
hem de kendi yasasını çiğneyerek, dışarıda paylaşım savaşlarına ve memleketler arası tertiplere, içerideyse askeri darbelere, kendi vatandaşlarına karşı girişilen operasyonlara, azaplara, fişlemelere karıştı. Hürmet duyulan bir kurum olmak yerine “korku duyulan” bir teşkilat haline geldi.
Yaşamöyküsünü anlattığımız istihbaratçının karakteri bu ortama çok uygun düşüyordu. Onu övenler de, yerenler de, “Maceracı, atak, ikili tabanca taşıyan, attığını vuran, sıcak çatışmaya girmekten kaçınmayan” bir kişiliği olduğunu anlatıyorlardı. Hatta ona “Türk James Bond’u” diyenler bile vardı.
Başka bir özelliği ise hiç elinden düşmeyen piposuydu. Belindeki yahut koltukaltındaki tabanca dışında her vakit bir yahut iki piposu olurdu cebinde. Hem konutunda hem de işyerinde pipo koleksiyonu vardı.
Kendisinin tahminen haberi yoktu fakat, arkadaşları bu yüzden ona “Bay Pipo” diyorlardı. Lise çağlarında başladığı pipo merakı ölünceye kadar sürdü. Öldürüldüğünde bile, yanı başındaydı piposu.
Bir istihbarat elemanının bilgileri değerlendirip, analiz yaparak sonuca varan “sıkıcı” çalışması yerine, her
zaman “hareketli” olmayı yeğleyen bir kişiliği vardı. Bu yüzden her vakit kendi maceracı kişiliğine uygun bir istihbarat örgütünün başında olmayı arzulamıştı; “CIA üzere, Mossad üzere operasyonlar yapan, vurucu bir istihbarat örgütü!”
Bu gayesine ulaşmak için örgüt içinde yükselmeye çalışırken, teşkilatı yasal çizgide tutmaya çalışan
yönetimlere aksi düştü, “iyi anlaştığı” yöneticilerle bir olup, hedeflerinin çeliştiği şahıslara karşı birden fazla vakit kapalı çatışmalara girdi. O çatışmalar açığa çıkınca da yakın tarihimizde uygun bilinen “skandallar” patlak verdi.
Onun otuz yılı aşkın meslek ömrünü incelerken, istihbarat örgütünün yasadışı uygulamalarının tarihiyle
tıpatıp örtüştüğünü gördük. Bu çeşit uygulamalardan hangisinin derinlerine dalmaya kalksak, orada onun da ayak izlerine rastladık. Neden bu istihbaratçının yaşamöyküsünü anlatmaya karar verdiğimiz sorusunun karşılığı da, ulaştığımız bu sonuçlarda yatmaktadır.”
